کتاب «چگونه جوجهتیغی را در آغوش بگیریم (گفتگو با نوجوانان در سالهای حاد نوجوانی)» نوشتهی جولی ای. راس به تغییرات رفتاری و روانی دوران نوجوانی میپردازد؛ دورهای که معمولا با فاصله گرفتن بچهها از والدین، نوسانات خلقی و تمایل به استقلال همراه است.
نویسنده در ابتدای کتاب توضیح میدهد که این رفتارها بخشی طبیعی از فرایند رشد هستند و بیشتر ریشه در تغییرات مغزی، هورمونی و اجتماعی دارند. هدف این بخش این است که والدین رفتارهای فرزندشان را بهجای برداشت شخصی، در بستر تحولات رشدی درک کنند.
نویسنده به ارتباط والدین و فرزندان در این دوران پرداخته و نشان میدهد واکنشهای سنتی مانند کنترل شدید، تهدید یا نصیحت مستقیم معمولا باعث دوری بیشتر میشود. در عوض تأکید اصلی بر روشهایی مثل گوش دادن بدون قضاوت، گفتوگوی دوطرفه و تعیین مرزهای روشن است. این روشها کمک میکنند تنشها کاهش پیدا کند و گفتوگو به جای درگیری شکل بگیرد.
کتاب «چگونه جوجهتیغی را در آغوش بگیریم» به موقعیتهای رایج خانوادگی نیز میپردازد؛ موقعیتهایی مثل مشاجره بر سر انجام تکالیف، زمان استفاده از گوشی و شبکههای اجتماعی، روابط دوستی و مسائل حساستری مانند مواد مخدر یا فشار همسالان. نویسنده برای هر موقعیت راهکارهای مشخصی پیشنهاد میدهد که بیشتر بر مذاکره و یافتن راهحل مشترک تمرکز دارند تا دستور دادن یکطرفه. مثالهای واقعی از خانوادهها و گفتوگوهای نمونه آورده شده تا روشها ملموستر باشند.
در بخش پایانی تمرکز روی والدین است؛ اینکه چطور احساسات خودشان را مدیریت کنند و به جای واکنش احساسی، پاسخ آگاهانه بدهند. نویسنده بر تفکیک رفتار ناخوشایند از شخصیت فرزند تأکید دارد و میگوید این دوره گذراست و نحوهی برخورد والدین تأثیر مستقیم روی رابطه آینده دارد. کتاب ساختار مرحلهبهمرحلهای دارد و از نظریههای پیچیده فاصله گرفته تا والدین بتوانند این روشها را در موقعیتهای واقعی به کار ببرند.